پرداختن به گیاهخواری فانتزی و از سر شکمسیری است
مهراب صادقنیا، عضو هیئت علمی دانشگاه ادیان و مذاهب در صفحه اینستاگرام برنامه تلویزیونی «سوره» گفت:
برخی از مسائل اعم از فلسفی، علمی یا جامعهشناختی در برخی از فرهنگها که پدید میآیند نتیجه یک فرایند طبیعی است مثلا پستمدرنیزم در غرب نتیجه یک فرایند طبیعی است که جامعه به این مرحله رسیده و با گذر از مدرنیزم به پستمدرنیزم رسیده است اما پستمدرنیزم در ایران یک امر کپیشده و تقلیدی است که ما از سر تقلید کاری که در جهان دیگری اتفاق افتاده برای خود مسئله میکنیم. جامعه ایران دغدغه مسئله گیاهخواری یا گوشتخواری را ندارد و ذهنیت اخلاقی جامعه ایران تا این اندازه روی این مسئله حساس نیست.
به گزارش اسپادانا خبر، صادقنیا تصریح کرد:
به نظرم در جامعه ایران پرداختن به گیاهخواری فانتزیبازی است یعنی مسئلهای از سر شکمسیری محسوب میشود و چون در جهان دیگری این اتفاق میافتد و فلان سلبریتی در هالیوود دارد در این زمینه بحث میکند ما هم بحث میکنیم. دلیل این موضوع هم آدمهایی است که به این پدیده روی میآورند. در جامعه ما کسانی به این پدیده روی میآورند که از سطح متوسط جامعه بالاتر هستند و ارتباط آنها با غرب بیشتر است یعنی اگر کسی بدون ارتباط با غرب در ایران فعلی رشد کند مطلقا اخلاقی بودن یا نبودن گوشتخواری برایش مسئله نمیشود البته من نه منتقد گیاهخواران هستم و نه گیاهخواری را ناپسند میدانم اما منتقد اخلاقیکردن گیاهخواری هستم. نمیخواهم بگویم چون گیاهخواران در ایران جزو گروههای متوسط به بالا هستند با گیاهخواری مخالفم بلکه میگویم وقتی در ایران یک طبقه خاصی نسبت به این مسئله ذهنیت پیدا کردهاند نشانه یک واقعیت اجتماعی است و آن اینکه ذهنیت اخلاقی جامعه نسبت به این مسئله حساس نیست و جامعه ایران حساسیت اخلاقی نسبت به گوشتخواری ندارد. امروزه در ایران وقتی یک نفر به کهریزک میرود و گوسفندی را قربانی میکند صرفا برای امر اخلاقی نیست بلکه گاهی برای ارضای عواطف شخصی خود است و این خیلی در جامعه باب شده است اما عمل اخلاقی، انگیزه، قدرت و موقعیت اخلاقی را میطلبد. گیاهخواران نمایش دلسوزی برای حیوانات دارند در حالی که انسانهای فراوانی در جامعه کنونی در حال رنج بردن از روزگار هستند.
وی افزود:
اگر شما به حقوق حیوانات اعتقاد داشته باشید اکنون باید نسبت به بیآبی در خوزستان نیز فریاد بزنید. نمیتوانید بگویید نیت من اخلاقی است اما فقط حقوق حیوانات مدنظر من است. من میتوانم در مورد بیآبی در خوزستان یا اختلافهای قومیتی در ایران هشدار دهم اما اگر اینها را رها کنم و بعد مدافع حقوق حیوانات شوم این اسمش خلاقیت هدر رفته است و این عملی بیاخلاقی است و مانند افیون میماند.