سهراب مشهودی، رئیس گروه شهرسازی جامعه مهندسین مشاور در نشست «شهرسازی روی آب» گفت:
حدود ۶۰ سال است که در ایران این نظر حاکم است که اگر ما حاشیهنشینها را به عنوان شهروند بپذیریم نوعی تشویق شکل میگیرد و حاشیهنشینی ادامه پیدا میکند لذا تصمیم بر این شد که این اتفاق رخ ندهد.
به گزارش اسپادانا خبر، او ادامه داد:
در پی همین تصمیم یکسری ناآرامیها قبل از انقلاب ۱۳۵۷ رخ داد. در جریان انقلاب نیز بخشی از حاشیهنشینها اقدام به پایهریزی انقلاب کردند. هماکنون گفته میشود ۱۳ تا ۱۹ میلیون حاشیهنشین داریم یعنی اسکان غیررسمی از ۴ تا ۵ درصد به ۲۵ تا ۳۰ درصد رسیده و به آنها میگوییم شما شهروند نیستید. ما همزمان با اینکه ۱۹ میلیون حاشیهنشین داریم ۵/۲ میلیون واحد خالی هم داریم لذا این یک نگاه صحیح نیست. دولت ما بزرگترین مالک زمین در ایران است. حدود ۷۵ تا ۸۰ درصد زمینهای ایران دولتی است که حدود ۵۰ تا ۶۰ درصد اینها لمیزرع است و عجیب اینکه مدیریت آن بر عهده وزارت کشاورزی است. مردم از سر اجبار ناشی از گرسنگی، خشکسالی و سرریز جمعیت روستاها به حاشیه شهرها میآیند و چون زمینهای بایر دولتی را به آنها نمیدهند، میروند زمینهای کشاورزی شخصی را خریداری میکنند و کاملا عکس هدفی که دولت باید دنبال کند، رخ میدهد و حفاظت از اراضی به ضد خود تبدیل میشود.
این کارشناس شهرسازی با اشاره به تعیین محدوده برای شهرها نیز بیان کرد:
«به محض بستن محدوده شهر،تفاوت قیمت زمین بیرون و داخل خط به ۱۰ برابر تغییر میکند و همین عامل بیش از ۲۵ درصد از شهروندان را زیر خط فقر سکونت شهری میبرد یعنی از روز اول میگوییم حدود یکچهارم این مردم در این شهر باشند بنابراین ما باید این وظیفه شهرسازی را که فکر میکردیم تعادلبخشی بین جمعیت و فعالیتها است را به یک چیز دیگری تغییر دهیم که تحدید و تعیین جمعیت را کنار میگذارد. من همین الان میگویم دولتی که در وعده ساخت ۴ میلیون مسکن خود موفق نبود خیلی راحت میتواند با یک اقدام کوچک ۳/۵ میلیون واحد مسکن در دوره باقیمانده خود بسازد به این صورت که به آن ۱۹ میلیون نفری که در زمین قولنامهای خانه ساختهاند سند بدهد تا آنها به محض گرفتن سند وام استحکامسازی بگیرند. در پی همین اقدام شهرداریها موظف به ارائه خدمات شوند.»
منبع| روزنامه هم میهن