معصومه ابتکار گفت: چیزی که مهم است جریان آزاد اطلاعرسانی است. این خیلی مهم است و خوشبختانه هم قانون اساسی ایران برای این موضوع خیلی مایه گذاشته و هم اینکه در حال حاضر دولتی که منتخب مردم است برای این شعار و وعده و پایبندی به این مساله که تا حد توانش برای باز کردن فضای رسانه کشور و دفاع از رسانههای آزاد، مستقل و منتقد و همینطور کاهش هزینههای انتقاد و حتی اعتراض و ایجاد فضایی برای نقد سازنده، همهی تلاش خودش را کرده است.
در شرایطی که فضای مجازی مخالفان زیادی داشته و عدهای تلاش داشتند که محدودیتهای زیادی را اعمال کنند تمام همت دولت و شخص آقای رییس جمهور بر این بوده که سعی کند یک مقداری این فضا بازتر و آزادتر باشد ولی خب میدانیم که به هرحال این یک عرصهی پرچالش است و خیلی روان نیست. در جاهای دیگر دنیا هم خبرنگاری کماکان جزو حرفههای پرخطر است و سختی کار آن بالا است و پرآسیب و کم درآمد است ولی خب خیلی مهم است. اینکه ما امروز در مورد سواد رسانهای صحبت میکنیم به خاطر این است که مبتلای به بیسوادی هستیم و این یک ابتلا است. بیسوادی رسانهای موضوعی است که میتواند یک جامعه را به صورت گسترده تحت تاثیر قرار دهد و به آن آسیب بزند و به روح و روان یک جامعه لطمه بزند. ممکن است این لطمه در لوا و با پرچم آزادی بیان باشد یعنی با پرچم آزادی بیان موضوعاتی را مطرح کنند که نه تنها به بسط فضا و آزادی و رفاه بیشتر و بهبود و اصلاح شرایط کمکی نکند بلکه در عمل جامعه را به سمت ناامیدی و یاس و بیشتر امنیتی شدن فضاها ببرد.از بیرون که چنین هجمهای داریم. در داخل هم اگر خودمان به داد خودمان نرسیم نگرانی خیلی زیاد میشود البته دولت که چنین کاری نمیکند و چنین اجازهای نمیدهد منظور خود رسانهها هستند. به عمد تلاش میکنند که حتی دستاوردها را هم تحقیر کنند و نادیده بگیرند و پیشرفتها را انکار کنند. کوچکترین قدمی که برداشته میشود آنقدر بمباران میشود که دفن میشود؛ ماهیت خبر خوب هم که اصلا به طوری است که خیلی انرژیای که خبر منفی دارد را ندارد. میگویند در رسانه تا حقیقت میآید بند کفشش را ببندد، دروغ سه دور دور دنیا چرخیده است. گاهی یک همگرایی بین جریانات ضددولت داخل و جریانات ضد ایران خارج پیش میآید که در یک موضوع چنان همصدایی میکنند که دیگر نمیتوان از این هیاهو یک چهرهی واقعی یا یک خبر متعادل استخراج کرد.
به گزارش اسپادانا خبر و به نقل از انصاف نیوز، ابتکار گفته:
انتقاد بسیار خوب و لازم است و نشاندهندهی فضای آزاد و فضای تعامل و دور از فضاهای امنیتی است. بالاخره انتقاد آنقدر هزینه ندارد که منتقد احساس کند فورا زندانی میشود. متاسفانه ما یک دورهای چنین شرایطی داشتیم. کسانی که به رییس جمهور انتقاد کردند زندان رفتند و محکومیت گرفتند. هنوز در احکام برخی موضوع انتقاداتی که به رییس جمهور شده بود وجود دارد. مسالهی انتقاد با مسالهی تهمت متفاوت است. الان یک فضایی است برای تهمت زدن و بهتان که زیاد هم شنیده میشوند. اینها را باید تفکیک کرد. آزادی بیان این نیست که هر کسی هر تهمتی خواست بزند و هر دروغی خواست بگویند و اذهان عمومی را خراب کنند بعد هم بگویند آزادی بیان است. شکایتی هم وقتی میشود طرف میگوید ما حق انتقاد نداریم. انتقاد بسیار لازم و خوب است و دولت هم استقبال میکند. دولت حتما در کارش کمبود و کاستی دارد اما نقد یک فن است که به آن روش یا متودولوژی نقد گفته میشود؛ ما در روش نقدمان دچار مشکلات اساسی هستیم و به جای نقد منصفانه به موضعگیری میافتیم و صرف اینکه طرف از طیف ما نیست و رقیب ما است، به هر ترتیبی شده میخواهیم نتیجهگیری مورد نظر خودمان را داشنه باشیم. مخالفان سیاسی آقای روحانی میگویند تمام مشکلات فعلی در اثر عملکردهای دولت است و کلا وجود و اصلا پدیدهای به اسم تحریم و خروج از برجام را نادیده میگیرند و میگویند تحریم اصلا تاثیری بر مشکلات ندارد درحالی که خودشان هم میدانند که این حرف خیلی غیرواقعبینانه است و میدانند که بدترین تحریمها در طول تاریخ ایران علیه کشور ما اعمال میشود و میدانند که شرایط خیلی برای ادارهی دولت سخت است و برای اولین بار در تاریخ کشور تقریبا دولت بدون نفت اداره میشود. این شرایط حتما فوایدی دارد و حتما مضرات و سختیهای زیادی هم دارد.
ابتکار گفت:
تلاش عامدانهای با یک همسویی بین جریانهای داخل و بیرون هست که مردم را ناامید و خسته کنند و مردم به این نقطه برسند که هیچ فایدهای ندارد که رای بدهند. این کاهش مشارکت به نفع یک جریان خاصی است حالا سیر تایید صلاحیتها جای خودش که خیلی جای بحث دارد اما در نهایت درفضای عمومی رسانه و فضای سیاسی به این سمت تلاش میشود که عموم مردم یعنی دهکهایی که همیشه در انتخاباتها امدهاند به خصوص طبقهی متوسط به پای صندوق رای نیایند. آنهایی که با فکر، سلیقه و اندیشه آمدهاند انتخاب کردهاند و تاثیرگذار بودند. یک جاهایی ما این تاثیرگذاری آشکار را دیدیم مثل دوم خرداد، ۹۲ و همینطور ۹۶. دیدیم که اگر بیایند میتوانند اثر بگذارند؛ همینطور در انتخابات مجلس هم دیدیم که یک فراکسیون قوی شکل گرفت و جلوی خیلی مسائل را با وجود اینکه اقلیت بود گرفت و خیلی کارها مثل برجام را پیش برد ولی خب بالاخره یک اقلیت قوی است؛ همین. الان شرایط فرقی نکرده، یک خرده سختتر شده اما مردم نشان دادند که اگر بیایند تغییر میدهند پس بازهم بیایند و قدرت خودشان را نشان دهند و از حق خودشان نگذرند.