شرایط موجود کوره تولید نفرت است

هادی بهرامی‌احسان، معاون فرهنگی‌اجتماعی دانشگاه تهران گفت:

تمام فعالیت‌هایی که در جامعه مدنی انجام می‌شوند برای اینکه بتوانند به مقصد نهایی خود برسند و در تضاد با فعالیت‌های اجتماعی دیگر قرار نگیرند می‌بایست "قانونمند" باشند.

به گزارش اسپادانا خبر و به نقل از ایسنا، او با تاکید بر اینکه این دانشگاه هیچ محدودیتی برای دانشجویان ایجاد نمی‌کند ادامه داد:

مشکلات، ریشه در ایجاد محدودیت از سوی دانشگاه ندارد بلکه در مسائلی دیگر ریشه دارد. هنگامی که برخی از رفتارها سبب به چالش کشیده شدن اصل قانون می‌شوند آنجا است که باید تفاهم و تساهل کنار گذاشته شود.

وی با بیان اینکه دیدگاه‌ها، آرمان‌ها و روحیات آحاد جامعه در گذر زمان تغییر کرده گفت:

نمی‌توان از جامعه انتظار رفتار باثبات در تمام اعصار داشت چرا که جامعه زنده است و همانطور که به طور قطع، شیوه و روش زندگی در طول ۱۰۰ سال گذشته تغییر کرده آیندگان هم شیوه زندگی متفاوتی خواهند داشت.  آنچه که محل تعارض است اصل رفتار مدنی است. گاهی برخی از دانشجویان اظهار می‌کنند آیین‌نامه‌های کنونی را قبول ندارند و این موضوع را به طرق مختلف ابراز می‌کنند. برخی اعلام می‌کنند به منظور تغییر آیین‌نامه‌ها دست به یک فعالیت مدنی می‌زنند.

او افزود:

دانشجویان گاهی بیان می‌کنند که اصل خانواده را قبول ندارند و باید مطابق نظر آنها عمل شود. این موضوع در هیچ جای دنیا پذیرفتنی نیست. هیچ‌کس نمی‌تواند خودخواهانه در یک طرف بایستد و تمام خواست‌های طرف مقابل را با جمله "یا من یا آنها" نقض کند. گاهی اوقات نیز دانشگاهیان از گفت‌وگو، مباحثه، تجربه‌کردن به صورت مشترک سخن به میان می‌آورند که به یک جمع‌بندی جدید برسند بنابراین تغییر آیین‌نامه‌ها، اصل موضوع نیست چرا که بخش‌نامه‌ها و آیین‌نامه‌ها مدام در حال تغییر است. مسئله اصلی در ارتباط در ارتباط با بروز شدن آیین‌نامه‌های فعالیت‌های فرهنگی، شیوه و نحوه درخواست تغییرات است که به نتیجه برسد. اگر تقاضای تغییر آیین‌نامه‌ها در چارچوب فعالیت مدنی باشد هیچ‌کس با آن مخالفت نمی‌کند به طور مثال دانشجویان به آیین‌نامه انضباطی انتقاداتی وارد می‌کنند. تا زمانی که آیین‌نامه به طور رسمی ابلاغ و جاری نشود چطور در اعتراض به آن تحصن می‌کنند یا در کلاس‌های درس حاضر نمی‌شوند؟ رفتارهایی از این دست به معنای خروج از چارچوب فعالیت‌های مدنی است. هنگامی که پیش‌نویس آیین‌نامه انضباطی ابلاغ شد، می‌توان درباره آن به بحث و گفت‌وگو نشست. هنگامی که هیچ سند مشخصی وجود ندارد چرا می‌خواهند کلاس‌های درس را تعطیل کنند؟ رفتارهایی از سوی برخی دانشجویان بروز می‌کند که حاکی از تلاش برای اصلاح یک مولفه نیست بلکه با هدف به حاشیه‌بردن است. اگر دانشجویان بر ضرورت تغییرات پافشاری می‌کنند خواسته آنها باید بر بستر فعالیت‌های مدنی ابراز شود. در چنین شرایطی، خواسته آنها قابل پیگیری است. اگر عمل آنها موجب شود امنیت اجتماعی که کل جامعه را تحت تاثیر قرار می‌دهد به حاشیه برود هیچ‌کس آن را برنمی‌تابد.

وی گفت:

در وقایع اخیر به نوعی شاهد لمپنیسم بودیم و اعتراض اجتماعی با بدترین تعابیر ممکن از زبان جامعه دانشگاهی بیان شد. کلماتی به زبان دانشجویان می‌آمد که بسیار زشت بود. این مسائل با آموزش ارتباطی ندارد و ریشه در مسائل دیگر دارد. کنشگری اجتماعی فقط محدود به آموزش در دانشگاه نیست چرا که دانشجویان پیش از مهر ماه در خارج فضای دانشگاه و در معرض فضای رسانه‌ای بسیار متنوعی بوده‌اند که برخی از این منابع تراز دانشگاه نیست.

اوبا بیان اینکه شرایط موجود به جای آنکه عنصر شناختی باشد بیشتر یک کوره تولید نفرت است ادامه داد:

برخی از جوانان تمایلی به شنیدن صدای ما ندارند. برخی از دانشجویان را برای گفت‌وگو درباره یک موضوع دعوت کرده‌ایم که تندترین حرف‌ها را زده‌اند. یک دانشجو در یکی از جلسات تعبیر بسیار زشتی به کار برد که من تذکر دادم اما کسی وارد حاشیه و درگیری نشد. هنگامی که چنین مواردی اتفاق می‌افتد، عناصر شناختی و عقلانی نقشی ندارند بلکه عنصرعاطفی سنگین دخالت می‌کند که هرگز خاستگاه آن ملی نیست. در واقع می‌توان گفت تولید نفرت در جامعه ما از بیرون تزریق می‌شود و کسانی عامدانه دست به چنین کاری می‌زنند. ما یک نماد ملی به نام پرچم داریم که متعلق به یک شخص خاص و دولت نیست بلکه ارزش، اقتدار ملی و همه روح یک جامعه است. این نماد را از مردم جدا می‌کنند و به یک گروه خاص نسبت می‌دهند و آن را برای عده‌ای ضدارزش می‌کنند. مصداق بارز این موضوع در مورد تیم فوتبال ایران که متعلق به مردم  است بروز کرد. عده‌ای سعی داشتند این تیم را از مردم جدا کرده و به یک گروه نسبت دهند. آنها معتقد بودند که باید از شکست تیم ملی خوشحال بود. بازیکنان تحت یک بار روان‌شناختی جداکردن بخشی از ملت ایران از ملت ایران بودند. متأسفانه آنچه که در شرایط موجود بسیار سهمگین ‌نمود دارد تولید نفرت است که به وسیله آن عقول را خاموش می‌کنند. در این شرایط افراد از نفرت تبعیت می‌کنند در حالی که تولید نفرت، عظیم‌ترین تاثیر روان‌شناختی در تمام عرصه‌ها برای کسانی که نفرت را تجربه می‌کنند و یا به دیگران ترویج می‌دهند به همراه دارد.

بهرامی‌احسان درباره دو مولفه آزادی بیان و آزادی‌ پس از بیان گفت:

نبود آزادی پس از بیان از موارد برچسب‌زنی‌هایی است که علیه مسئولان دانشگاه تعریف کرده‌اند. یک نمونه و مصداق مطرح کنند که دانشجویان پس از بیان تندترین حرف‌ها که در چارچوب قواعد بوده دچار مشکل شده‌اند. اگر اظهار نظرها در چارچوب قوانین بوده‌اند هیچ مشکلی پیش نیامده است. سخن از آزادی پس از بیان یکی از مولفه‌های جنگ‌ روان‌شناختی است تا مانعی برای سخن گفتن دانشجویان باشد. برای اینکه تعامل میان دانشجو و دانشگاه صورت نگیرد سخن از آزادی پس از بیان به زبان می‌آورند.

این استاد دانشگاه درباره فعالیت‌های فرهنگی در فضای مجازی گفت:

نشریات دانشجویی همچنان در فضای مجازی فعالیت می‌کنند. چه اشکالی دارد که دانشجویان تمام امور فرهنگی را در دست بگیرند ولو کسانی که با ما همسو نباشد اما فعالیت دانشجویان باید در چارچوب قوانین و شرایط مدنی باشد. ما به دانشجویان مجوز می‌دهیم و از آنها حمایت و مراقبت می‌کنیم. در کنار این مسائل اگر دانشجویان خطا کنند با آنها برخورد هم می‌کنیم. همه چیز در چارچوب قانون است، ما پیش قراول ایجاد شرایط گفت‌وگو در فضای مجازی با دانشجویان هستیم. می‌خواهیم که دانشجویان در یک شبکه اجتماعی حفاظت شده حضور داشته باشند و درباره همه مسائل حرف بزنند. ما پیش قراول این قصه هستیم به شرطی که تمایلی هم از سوی دانشجویان وجود داشته باشد.

معاون فرهنگی‌اجتماعی دانشگاه تهران درباره شرایط و ضوابط شرکت دانشجویان در انتخابات گفت:

دانشجوی مشروط و دارای محکومیت نمی‌تواند در انتخابات شرکت‌کند. کسی که قرار است نمایندگی گروهی را برعهده داشته باشد نباید محکومیت داشته‌باشد. قانون نمی‌خواهد دانشجویان را محدود کند بلکه می‌خواهد که فعالیت‌های فرهنگی در یک فضای سالم انجام شود که این موضوع به نفع دانشجویان است. اگر کسی محکومیتی در شورای انضباطی داشته باشد مجاز به رهبری یک جریان اجتماعی دانشجویی نیست. در مقطع مهمی قرار داریم. دانشگاه در برابر جوانان چه موافق، چه مخالف، چه معترض و غیرمعترض مسئول است چرا که همه آنها فرزندان ما هستند.