رفتار تلویزیون با سینما شرم آور است | اسپادانا خبر
 
 
پنجشنبه، 13 ارديبهشت 1403 - 7:38

رفتار تلویزیون با سینما شرم آور است

شماره: 18037
Aa Aa

مگر در این مملکت برای یک فیلم باید از چند جا مجوز گرفت؟ چند نفر برای یک ملت تعیین تکلیف می‌کنند که معلوم نیست با چه میزان تحصیلات و شناختی شده‌اند مسئول فرهنگی مملکت.

داریوش مهرجویی، کارگردان سینمای ایران؛
رفتار تلویزیون با سینما شرم آور است

داریوش مهرجویی، کارگردان سینمای ایران از عدم پخش تیزرهای فیلم "لامینور" از تلویزیون انتقاد کرد.

به گزارش اسپادانا خبر و به نقل از ایسنا، او گفت:

رفتار تلویزیون با سینما شرم آور است.

وی اظهار داشت:

رفتار تلویزیون با سینما بسیار شرم‌آور است. آنها مجوزهای صادر شده از ارشاد را قبول ندارند و شورای بازبینی‌شان می‌نشینند دوباره فیلم‌ها را می‌بیند و بر اساس سلیقه، شعور و درک خودشان تصمیم می‌گیرند تیزر پخش شود یا نشود یا چه تعداد پخش شود. مگر در این مملکت برای یک فیلم باید از چند جا مجوز گرفت؟ این خیلی دردناک است که چند نفر برای یک ملت تعیین تکلیف می‌کنند که معلوم نیست با چه میزان تحصیلات و شناختی شده‌اند مسئول فرهنگی مملکت. آقایان تلویزیون فیلم لامینور را بازبینی کرده‌اند و بعد از کلی بالا پایین گفته‌اند تنها ۵ نوبت ۲۵ ثانیه‌ای می‌توانید پخش کنید. من هم به تهیه‌کننده لامینور آقای درمیشیان اعلام کرده‌ام به جای این مرحمت ملوکانه آقایان صداوسیما بهتر است تصویر خودشان را پخش کنند و ما را بیش از این تحقیر نکنند. من برای تلویزیون «مهمان مامان» را ساختم که قسط آخرش را نداند و ماجرایش را در کتاب «آن رسید لعنتی» نوشته‌ام. فیلم «آسمان محبوب» را با سرمایه خودم و اندک پول "سیما فیلم" ساختم اما نگذاشتند فیلم اکران شود و یکدفعه از تلویزیون پخش کردند و متضرر شدم. سریال «عطار» را پس از تحقیق مفصلی به نیت ساخت نوشتیم که بایکوتش کردند و نگذاشتند. سریال «زکریای رازی» را برای «سیمافیلم» نوشتیم. متن را که تحویل دادیم هر چه پیگیری کردیم جوابی ندادند. بعدا دیدیم یک سریال فرمایشی ساخته‌اند درباره "زکریا" بدون اینکه به ما بگویند. فیلم «گاو» من را بدون آن که رایتش را خریده باشند از تلویزیون پخش می‌کنند و هر چه نامه زدیم که قرارداد شما با کجاست جوابی ندادند. مگر می‌شود تلویزیون رسمی یک کشور اینگونه حق‌ مولف را نادیده بگیرد؟

این کارگردان گفت:

فیلم‌های قدیمی‌ام را هم به استناد یک قرارداد ترکمنچای قدیمی صد سال پیش هر دفعه بر اساس شعور خودشان با سانسور جدید پخش می‌کنند. فیلم‌های جدیدم را هم که‌ نمی‌خرند و حتی جواب نامه‌هایمان را هم نمی‌دهند. تنها نسخه موجود و نگاتیو فیلم «الموت» هم در همین لابراتوار تلویزیون گم شده. اینها را برای این گفتم تا تاریخ بداند آقایان با ما چه کردند و من بعد از این همه سال جایی در تلویزیون مملکتم ندارم. دلم برای نسل جدید می‌سوزد. وقتی آقایان صداوسیما با ما اینگونه برخورد می‌کنند با جوانان چه خواهند کرد؟

نسخه PDF نسخه چاپی ارسال به دوستان