اگر امام را بگیرند جمهوری اسلامی هیچ چیزی برای بقا ندارد

سید حسن خمینی در دیدار با دست‌اندرکاران برگزاری هفته فرهنگی «بر آستان آفتاب» گفت:

همه هویت ما، جمهوری اسلامی و بزرگ‌ترین سرمایه ما امام است.

به گزارش اسپادانا خبر و به نقل ازجماران، او افزود:

مردم به خاطر علی بن مهزیار، خیران خادم یا مقبوله ی عُمَر بْن حَنْظَله به جمهوری اسلامی رأی ندادند؛ به خاطر امام رأی دادند. خیلی از مراجع همین فتواها را هم قبول نداشتند. مردم اسلام سیاسی یا اسلام حکومتی، حکومت اسلامی و جمهوری اسلامی را در قالب این شخصیت دیدند و به خاطر او رأی دادند و اتفاقا ضد انقلاب، بیرونی‌ها و کسانی که بوق دستشان است درست تشخیص داده‌اند و از راه تمسخر وارد شده‌اند که این قداست را بشکنند. به خاطر همین هم بیشترین هجمه‌ها حتی تا امروز به امام است و اگر هم قرار است کاری برای بقاء جمهوری اسلامی و انقلاب شود باز باید راجع به امام کار کرد. اگر از من بپرسند که بزرگترین کار امام چه بود یا بگویند بین اسقاط سلطنت و از بین بردن رژیم ستمشاهی و برپایی جمهوری اسلامی کدام‌یک مهمتر بود خواهم گفت که دومی به مراتب از اولی مهمتر است. تخریب، کاری سخت ولی در قیاس با ساختن کار بسیار راحتی است. نمونه سال گذشته را ببینید که همه ایادی دشمن وقتی می‌خواستند به جمهوری اسلامی هجمه کنند با هم بودند ولی وقتی خواستند یک جمله مشترک بگویند و سراغ ایجابی حرف زدن رفتند، تمام شد؛ یعنی 10 نفر هم دور هم جمع نمی‌شوند. برای اینکه بگویند جمهوری اسلامی را نمی‌خواهیم، دور هم جمع بودند ولی به محض اینکه پیرامون یک جمله ایجابی جمع شدند دعواها شروع و به فاصله چند هفته طومار کل قصه جمع شد چون می‌خواستند بگویند چه چیزی می‌خواهیم لذا آنها که توان براندازی «جمهوری اسلامی» را ندارند اگر هم به فرض داشته باشند، دیگر توان ایجاد چیزی غیر از آن را ندارند. امام، هم رژیم شاه را ساقط کرده و هم با رأی  98 درصد از مردم نظام بعدی را ایجاد کرده است. یعنی از دل مبارزینی که مارکسیست، ملی‌گرا، چپ و راست بودند. همه آنها تحت تفوق امام که گفته جمهوری اسلامی نه یک کلمه کم و نه یک کلمه زیاد، 98 درصد ایجابی رأی داده‌اند. اگر کسی می‌خواهد امام را بشناسد باید به قدرتی توجه کند که توانست تجمیع کننده تمام نیروهایی باشد که مخرب یک سیستم فاسد بودند و از دل نفی های مختلف به یا نکته ایجابی برسد و بلافاصله بعد از اسقاط یک حکومت فاسد یک سیستم جدید را ایجاد کرده است. الآن 10 نفر را در میان معارضین جمهوری اسلامی پیرامون یک نکته نمی‌توانید دور هم جمع کنید اما به اعتماد امام 98 درصد از مردم به جمهوری اسلامی رأی دادند؛ این خیلی امر مهمی است. دل‌های مردم به لطف خدا در یک نفر جمع شده و یک نفر «کانون اعتماد» و «محل عشق» مردم روستا و شهر، کوچک و بزرگ شده است. انقلاب اسلامی سال 57 یک ویژگی خیلی بزرگ دارد که هیچ انقلابی ندارد؛ انقلاب طبقاتی نیست. یعنی جامعه را بالا به پایین قطع نکرده؛ هفت، هشت دهک پایین که صد درصد تابع جمهوری اسلامی و امام بودند ولی طرفداران جمهوری اسلامی در دهک اول هم به اندازه دهک‌های دوم و سوم بودند؛ پولدار، غیر پولدار، دانشگاهی، حوزوی، سنّی، شیعه، همان چیزی که امام با تعبیر لطیف خودشان «همه با هم» می‌گفتند.

او اظهار داشت:

بُعد علمی امام بسیار ناشناخته است یعنی حجاب معاصریت و سیاست روی عمق ذهنی امام در بحث‌های فقهی، اصولی، فلسفی و عرفانی ایشان پنهان شده است. اگر این عظمت کار سیاسی امام  نبود، کار علمی، قدرت فقه، اصول، فلسفه و کلامش بیشتر بروز می‌کرد اما مثل یک درخت بسیار عظیمی به نام سیاست و انقلاب و جمهوری اسلامی ایجاد شده و بقیه شاخه و برگ‌های پایینی دیده نمی‌شود. هر شاخه و برگ این پایین از بسیاری درختان دیگر بزرگ‌تر است اما همین امامی که یک فیلسوف است که دانش او  غرق اصطلاحات اصولی و فقهی هم هست طوری با مردم حرف می‌زند که روستایی هم می‌فهمد  و اصلا گنگ حرف نمی‌زند.

وی ادامه داد:

متأسفانه متولیان عرصه فرهنگی ما به شدت نسبت به این امر غفلت‌زده هستند. بحث امام بسیار کمرنگ است و به حدی است که آدم بعضی وقت‌ها فکر می‌کند نمی‌تواند این غفلت ناشی از یک ندانم کاری باشد و شاید یک تحلیلی پشت داستان است. سرود جمهوری اسلامی وقتی تصویب شده اسم امام داخل آن نبوده و مقام معظم رهبری گفتند امام را داخل آن بگذارید. خود ایشان یک روز به من گفت غیر از حسینیه فاطمه الزهرا(س) که در مصلا است، هر چیزی در هر جایی ساخته‌ام به نام امام ساخته‌ام. با چنین پیشینه ای توجه نکردن نهادهای فرهنگی ما اصلا قابل فهم نیست. نسل اولی که در زمان انقلاب بودند و آن را لمس کردند تا وقتی در قید حیات هستند، می‌توانند ارزش ها را منتقل کنند.

سید حسن خمینی با اشاره به اینکه گرفتار دعواهای سیاسی شده‌ایم گفت:

متأسفانه تحلیل‌های غلط سیاسی که همه را گرفتار کرد؛ این تحلیل ها به خصوص در سال‌ها و دوره‌هایی، بیشتر لطمه زد و مصداق «یکی بر سر شاخ بن می‌برید» شد. این در حالی است که اگر امام را از جمهوری اسلامی بگیرند، جمهوری اسلامی هیچ چیزی برای بقا ندارد. این دقیقا همان مطلبی است که رهبری دو سال پیش در حرم گفتند که «امام روح و جان جمهوری اسلامی است» یعنی بدون روح می‌میرد و یک کالبد بی روح است. چقدر روی این کار کردند و برای آن برنامه گذاشتند؟ اصلا بحث پول گذاشتن نیست بلکه سال این است که چه مقدار سیاست‌های شما این بوده؟ چقدر به این نکته توجه شده است؟