کف خیابان جای بگیر و ببند نیست
مصطفی پورمحمدی، کاندیدای انتخابات ریاست جمهوری در یک برنامه تلویزیونی گفت:
فقط که افراد با نفوذ و اقتدار امنیتی یا نظامی یا اقتدار سیاسی، حوزه فرهنگی را تحت تاثیر قرار نمی‌دهند و عرصه فرهنگ را تنگ نمی‌کنند. مگر با قدرت اقتصادی نمی‌شود عرصه فرهنگ را تنگ کرد؟
به گزارش اسپادانا خبر، او اظهار کرد:
مهمترین عنصر انقلاب ما عنصر فرهنگ بود. رهبری انقلاب عنصر فرهنگی بود. مهمتر از همه که شاخص برجسته انقلاب ماست رهبری است که باید یک چهره شاخص علمی و فرهنگی باشد. ویژگی اصلی او دانش است که اوج فرهنگ است. کجای دنیا شاخص انتخاب مدیر را دانش و فرهنگ گذاشته‌اند؟ در فرهنگ زنان و مردان بازیگران اصلی هستند. امروز زن در جامعه ایران نقطه قوت فرهنگ ایران و اسلام و انقلاب اسلامی است. امروز جهان در تلاطم نافهمی جایگاه انسان است.
او در واکنش به سخنان شهاب اسفندیاری، کارشناس این میزگرد که فکر نمی‌کنید حضور چهره‌های امنیتی در عرصه فرهنگ به ضرر کشور و مصالح تمام می‌شود تصریح کرد:
شما کیفرخواست علیه نظام امنیتی کشور صادر کردید. نمی‌دانم منظورتان از این بیانات چیست؟ اینکه آدمهای مختلفی در عرصه‌های مختلف حضور دارند، ضعف و اشتباه دارد، دلیل نمی‌شود که شما یکپارچه مناسبات سیاسی و فرهنگی کشور را اینگونه رقم بزنید. فکر می‌کنم قضاوت شما مقداری غیرواقع‌بینانه است. اینکه عناصری در حوزه‌های مختلف توانایی دارند، رأی می‌آورند و دارای سوابق امنیتی و سیاسی و اقتصادی یا نظامی هستند دلیلی بر ایراد ذاتی حضور آنان در این عرصه فرهنگ نیست. پس با نظامیان هم الان همین تعبیر را می‌خواهید داشته باشید؟ آنان هم در همه عرصه‌ها هستند. اینجور قضاوت نکنید. مردان تاثیرگذار در عرصه‌های اجتماعی یا نظامیان هستند یا سیاستمداران هستند یا نیروهایی که تجربه امنیتی دارند یا اقتصادیون و فعال این عرصه هستند یا متخصصان دانشگاهی هستند. اینها بسترهای فعالیت انسانها در حوزه‌های مختلف است. وقتی در مدیریت می‌آیند مدیریت آنان تعیین‌کننده است و رویکردهایی که مورد قبول عامه قرار می‌گیرد. بسیاری از رهبران دنیا سابقه نظامی و امنیتی و اقتصادی دارند. حالا چون سابقه امنیتی دارند فضا را امنیتی می‌کنند؟ همین حرفهای شما را در مجلس و زمان رأی اعتماد وزارت کشور به من گفتند اما موفق‌ترین وزیر کشور که رویکرد اجتماعی، فرهنگی و سیاسی داشت همان دوره بنده است. بهترین عناصر فرهنگی و اجتماعی و سیاسی را که زاویه هم داشتند و سابقه امنیتی هم نداشتند به وزارت کشور آوردم. اگر کسی در دوران جنگ سابقه امنیتی و نظامی داشته باشد باید از همه فعالیتهای اجتماعی محروم شود؟ این قضاوت محدود است و نیازمند به توضیح بیشتر دارد. من با شما هم‌عقیده هستم که اجازه ندهیم تفکر نظامی و امنیتی سایه بر حوزه فرهنگ و هنر بیندازد.
پورمحمدی تاکید کرد:
جامعه و تاریخ ایران را با فرهنگ می‌توان تعریف کرد و فرهنگ برجسته‌ترین نماد ایران است، هرچند ما رفتار پادشاهانمان را مذموم می‌دانیم که به خاطر خصلت پادشاهی و سلطه گری است در متن حکمرانی ایرانی فرهنگ برجسته است، دستگاه حکمرانی ایران در تاریخ به خاطر حاکمیت فرهنگ از یک نجابت، طهارت، عمق و نفوذ برخوردار است. با ورود اسلام، ایران به سرعت به اسلام پیوست زیرا اسلام اوج فرهنگ بود و ایران و ایرانی با فرهنگ عجین شده بود لذا همدیگر را یافتند و خدمات متقابل ایران و اسلام گواهی بر این مدعا است. فرهنگ نقطه قوت اسلام و انقلاب است و صفحات تاریخ ایران پر از لحظه‌های باشکوه فرهنگی است دنیای هنر در ایران با خلاقیت‌های مهم جمع شده است. سرمایه اجتماعی رکن موفقیت هر جامعه است. وقتی اعتماد و امید باشد سرمایه اجتماعی به وجود می‌آید، امروز سرمایه اجتماعی آسیب دیده و افتراق‌هایی در این رویکرد به وجود آمده است؛ جوان‌هایی هستند که دلبستگی به مسائل کلی کشور ندارند و تفکر مهاجرت بسیاری از خانواده‌ها را آزار می‌دهد.
وی تأکید کرد:
هنر دولت آینده قدرت اجماع‌سازی ظرفیت‌های کشور است، هنر نباید فقط در انحصار صدا و سیما باشد. نباید اجازه دهیم تفکر نظامی و امنیتی، سیاسی، جناحی، اقتصادی و سودآوری بر حوزه فرهنگ و هنر سایه بیندازد. فرهنگ نباید در اختیار یک عده سیاسی، نظامی و امنیتی باشد. اینها مشکل کشور است؛ اینکه برخی حوزه‌ها کار فرهنگی انجام می‌دهند و رقیب صدا و سیما می‌شوند، عیب نیست.
پورمحمدی با بیان اینکه باید اجازه دهیم حوزه فرهنگ و هنر بالندگی، جاذبه و مردان و زنان هنرمند و شایسته خود را داشته باشد و به میدان بیاورد تصریح کرد:
نظامی‌ها، امنیتی‌ها، سیاسی‌ها و اقتصادی‌ها باید کمک کنند تا عرصه فرهنگ و هنر ارتقا یابد؛ اگر در ادوار گذشته خطایی در این زمینه انجام شده، باید جلوی آن گرفته شود و ما هم آن را محکوم می‌کنیم. چرا اجازه نمی‌دهید بخش خصوصی در فرهنگ و هنر جدی عمل کند؟ چرا سلطه ایجاد می‌کنید؟ نباید اجازه دهیم انحصار صورت بگیرد؛ انحصار اصلی‌ترین عنصر فساد و جلوگیری از رقابت، بدترین عنصر ضدفرهنگی است. برای کاهش نفوذ و ارتقای بستر کاری، انسانها باید آزاد باشند، رشد کنند و رویش داشته باشند. اینکه عده‌ای ثروتمند سرمایه خود را در هنر بیاورند، چون رقیب صداوسیما می‌شوند عیب است؟ با این هزینه‌های سرسام‌آور صدا و سیما می‌شود آن را با بودجه دولتی اداره کرد؟ من از این نگاه تاسف می‌خورم و فکر می‌کنم همین نگاه به ما آسیب زده است. اگر من رئیس‌جمهور شوم این عرصه را با قدرت تغییر خواهم داد.
پورمحمدی در پاسخ به پرسشی مبنی بر این که اگر شما رئیس‌جمهور شوید اجازه می‌دهید وزارت کشور سردمدار گشت ارشاد باشد یا نه تصریح کرد:
کف خیابان جای احترام و انضباط است، نه جای بگیروببند؛ جای رشد، کنترل و مدیریت فرهنگ کف خیابان نیست. اگر اجازه دادیم مقوله‌های اجتماعی در بسترهای آن بدون توجه، بدون مدیریت، بدون آموزش لازم و بدون ساخت‌وساز مناسب رها شود و سپس محل بروز و ظهورش کف خیابان بیاید و بعد بخواهیم آن را حل کنیم، ناموفق خواهیم بود؛ مدیر امنیتی باید حواسش به حوزه فرهنگ و اقتصاد باشد زیرا می‌تواند گلوگاه‌های انحراف را زودتر از همه بفهمد و تذکر دهد.
