سوختگی با فقر رابطه دارد

محمدجواد فاطمی، رئیس انجمن حمایت از بیماران سوختگی از وضعیت نامناسب و عدم توجه به بیماران سوختگی در ایران انتقاد کرد.

به گزارش اسپادانا خبر و به نقل از ایسنا، او گفت:

بودجه‌ای که به سوختگی اختصاص می‌دهند حتی در رتبه صدم هم قرار نمی‌گیرد و وزارت بهداشت کلا صورت مسئله «سوختگی» را برای خود پاک کرده و به آن اهمیتی نمی‌دهد که بیمار سوخته در چه بیمارستانی بستری است و چه مشکلاتی دارد؟

فاطمی گفت:

سوختگی با فقر رابطه دارد و معمولا افرادی می‌سوزند که تمکن مالی ندارند چراکه از وسایلی استفاده می‌کنند که استاندارد نیست و یا آموزش خوبی ندیده و سطح تحصیلات کمتری دارند یا در جاهایی زندگی می‌کنند که برای گرمایش از شعله مستقیم استفاده می‌کنند مانند بخاری و اجاق در چادر عشایر و... بنابراین سوختگی یک بیماری برای قشر ضعیف و کمتر برخوردار جامعه است. این قشر وقتی می‌سوزد امکان درمان کمتری هم دارد چراکه بیمارستان‌های سوختگی استانداردی حتی در پایتخت هم نداریم و همان بیمارستان‌های موجود در کشور هم امکانات و پرسنل کافی ندارند و بیمارستان‌های خصوصی هم بخش سوختگی ندارند. ما به پانسمان‌های نوین دسترسی نداریم و عوارض بیماران و تعداد مرگ و میر بیماران سوختگی بسیار بالا است. بیمار سوختگی حتی پس از ترخیص از بیمارستان هم حامی ندارد و با مشکلات زیادش در جامعه رها می‌شود به همین دلیل اکنون مهم‌ترین چالش سوختگی همان عدم آگاهی و فقر افراد است‌ اما در شرایط فعلی حتی فقر افزایش یافته است یعنی خط فقر بر عددی قرار گرفته است که تعداد بسیار زیادی از هموطنان ما زیر خط فقر زندگی می‌کنند، پس تعداد سوختگی‌ها هم به گواه آمار افزایشی شده است. سوای این امر بودجه‌ای که به سوختگی اختصاص داده می‌شود به هیچ وجه همانند تورم افزایش نیافته است و انواع پانسمان‌هایی که قبلا برخی بیماران می‌توانستند تهیه کنند بسیار گران شده است. مشکلات به حدی در زمینه بیماران سوختگی افزایش یافته است که حتی بیمارستان‌های سوختگی توان ارائه میان‌وعده به بیماران خود و توان تامین پانسامان ندارند. در واقع ما روز به روز به روش‌های قدیمی‌تر بازمی‌گردیم که باعث عوارض و مرگ و میر بیشتر بیماران هم می‌شود؛ بنابراین بیماران سوختگی با چهار چالش مهم فقر، مشکلات جسمی (چسبندگی، خارش، اسکار، درد، نازیبا شدن قسمت‌های سوخته و...)، مشکلات روحی و افسردگی به واسطه بیماری و ایزوله شدن و مشکلات اجتماعی روبرو هستند؛ چرا که جامعه معمولا رفتار خوبی با بیماران دچار سوختگی ندارد و حتی ممکن است به بیمار سوختگی شغل هم ندهند.

وزارت بهداشت صورت‌ مسئله بیماران سوختگی را پاک کرده است
او گفت:

بیمار سوختگی از قشر ضعیف است که صدا و تریبون ندارد. آنها می‌سوزند و از جامعه طرد می‌شوند و در نهایت می‌میرند و نمی‌توانند مانند سایر بیماران صدای خود را به جایی برسانند. صدای سایر بیماران به این دلیل به گوش می‌رسد که در میان آنها بعضا فرد متمول هم وجود دارد که به واسطه آن افراد، صدای قشر ضعیف هم شنیده شود اما صدای فقرا شنیده نمی‌شود.

وی با بیان اینکه در ایران حتی یک تخت استاندارد سوختگی هم وجود ندارد اظهار کرد:

در بیمارستان‌های بسیار قدیمی و نامناسب به بیمار خدمت می‌دهیم به شکلی که حتی در پایتخت گاهی تا شش بیمار سوختگی در یک اتاق کنار هم بستری می‌شوند که این موضوع اصلا استاندارد نیست.
وی درباره آمار بروز سوختگی در ایران گفت:

سالانه ۳۰ هزارنفر سوختگی‌های جدی دارند که مجبور به بستری در بیمارستان‌ها می‌شوند که حدود ۳۰۰۰ نفر آنها جان خود را از دست می‌دهند. از ۲۷ هزارنفر باقی مانده هنگام ترخیص حدود ۴۰ تا ۵۰ درصد افراد دچار درجات مختلف از کار افتادگی می‌شوند. سالانه حدود ۱۳ هزارنفر، فرد از کار افتاده به جامعه اضافه می‌شود چون از بروز سوختگی جلوگیری نمی‌کنیم.