ایران را نمی توان با سبک و سیاق دوران قاجار اداره کرد
سیدیعقوب موسوی، دانشیار جامعه شناسی دانشگاه الزهراء گفت:
ساختار اجتماعی کشور که میراث چند دهه ناکارآمدی سیاست گذاری اجتماعی آن است با روبرو شدن در قبال انبوهی از گرفتاری های جدید از جمله انسداد آشکار در بخش های اقتصادی و اداری و مدیریتی دچار بدکارکردی و اختلال مضاعف شده است. ما امروز متاسفانه شاهد تشدید این مشکلات و بازتولید وسیع آن هستیم. تبعات شیوع ویروس کرونا چند ماهی است که کلیت ساحتار جامعه را تحث تاثیر و موچب شده است که حجم و سطح و نتایج تهیدید خود مشکلات اجتماعی افزایش یابد. متاسفانه نه نهادهای غیررسمی و نه نهادهای رسمی نیمه رسمی در شرایطی نیستند که قادر به مدیریت مطلوب و پذیرفته شده شرایط باشند. ما اکنون گذشته از تراکم معضلات اقتصادی و فقر و محرومیت شکننده طبقات کم درآمد و فاقد تامین اجتماعی و نیز از کار افتادگان و مشاغل خرده پا به ظهور اشکال جدید آشکار و مزمن آسیب های اجتماعی از نوع سرقت و اعتیاد و خشونت و بزه و تجاوزات به حقوق فردی و مانند آن روبرو هستیم.
به گزارش اسپادانا خبر و به نقل از شفقنا، موسوی تصریح کرد:
متاسفانه نهادهای متولی که وظیفه کنترل و کاهش آسیب ها را بر عهده دارند از جمله سازمان بهزیستی و یا نهادهایی چون آموزش و پرورش که خود اکنون در وضعیت نیمه تعطیل قرار دارد و نیز وزارت کشور و مجموعه استانداران و فرمانداران برنامه و خط مشی مشخص و پایداری را در دستور کار ندارند. آنچه مشاهده می شود انطباق دستگاه ها با شرایط روزمره و نیز روزمرگی سیاست ها و برنامه ها است. مشخص است تداوم این شرایط و نتایج منفی ناکارایی سیستم اجرایی و نیز ادامه شرایط کرونایی و جزر و مدهای حاصل از آن چه نتایج سخت تری را به کشور تحمیل خواهد کرد. از امروز می توان با افزایش و تراکم در سطح اشکال مختلف از بزه و خلاف و قانون شکنی و نظایر آن را در کنار اشکال محتلف دیگر از آسیب ها در بعد اجتماعی و اقتصادی را پیش بینی کرد. می توان پیش بینی کرد دامنه معضلات خانواده ها افزایش و ناهنجاری هایی از نوع ستیز گروهی و یا تنش در سطح گروههای اجتماعی افزایش می یابد. فقرا بیشتر فقیر و اقشار حاشیه نشین گسترده تر و اعتیاد و تبهکاری و هنجار شکنی افزایش می یابد. گزارش حجم دعاوی قطعا افزایش پیدا خواهد کرد و مقامات قضایی می توانند این مساله را گزارش کنند. دولت ناچار است راه حلی های بلند مدت و نیز کوتاه مدت از نوعی ضربتی و کارشناسی شده را به اجرا گذارد. ادامه شرایط کنونی دوران کرونا قطعا ما را با مخاطرات اجتماعی زیادی روبرو خواهد کرد؛ مخاطراتی که برخاسته از نوعی یاس و سرخوردگی و بلاتکلیفی در مردم به ویژه جامعه جوان کشور است.
این جامعه شناس با بیان اینکه مخاطرات اجتماعی که جامعه ایران را تهدید می کند دامنه گسترده ای دارد و از خانواده ها شروع، گروههای شغلی و صنفی و بخش های مختلف جامعه و مناسبت های اجتماعی را شامل می شود اظهار داشت:
البته آنچه اکنون دربعد مشکلات اجتماعی وچود دارد، میراث شرایط اجتماعی نامطلوب چند دهه گذشته است و متاسفانه آنچه غایب است، مدیریت اجتماعی پایدار است. آثار و نتایج گسست های اجتماعی در بخش های مختلفی چون زیست اجتماعی و رضایت مندی و خانواده دیده می شود، این بخش ها همگی به هم ارتباط دارند. پیامد این شرایط نا مقبول اجتماعی در تعلیم و تربیت و در مجموع در رضایت مندی اجتماعی از کشور و احساس مثبت از زیست دیده خواهد شد. در خصوص اینکه چه باید کرد، باید گفت رویکردهای علمی اجتماعی به شیوه های گوناگونی با این نوع معضلات باید برخورد کند. بخشی از آن کلان نگری و تاکید بر تنظیم سیاست های کلان اجتماعی است.
وی افزود: مدیریت اجتماعی به معنی مدیریتی حرفه ای و کارشناسی و فنی است. یعنی مدیریتی سیاست گذارانه و به روز و زمان مند. نظام های اجتماعی ایران به دلیل ترکیب جمعیت بسیار پویا و زنده و بالنده است. نمی توان آن را با سبک و سیاق دوران قاجار و ماقبل آن اداره کرد. مدیریت نظام اجتماعی کاهش آسیب ها و افزایش ضریب پایداری و توسعه اجتماعی به آدم هایی پویا و خلاق نیاز دارد. متاسفانه تلقی بسیاری از مدیرانی که در سطوح مدیریتی قرار دارند در قبال مدیریت مشکلات اجتماعی و اقتصادی کشور بسیار خوشبینانه و مثبت است. به لحاظ حل و فصل مشکلات عمومی بر آمده از شرایط بیماری کرونا گویا ما نمره بسیار خوبی را احراز کرده و می کنیم اما واقعیت بنا به ده ها کد و نشانه حکایت دیگری را برای ما ترسیم می کند و آن تشدید مشکلات اجتماعی و بازتولید متراکم آن در مرز تهدید و فروپاشی اجتماعی است. هستند در بین اصحاب علوم اجتماعی در کشور که فروپاشی اجتماعی را واقعیت جامعه امروز ایران می دانند اما شخصا بر این نظرم که جامعه ایران در روزها و ایام پس از کرنا همچنان گرفتار تشدید وضعیف بد اجتماعی و تراکم و بازتولید آن است و تا مرز فروپاشی بنا به دلایلی فاصله دارد. مع هذا اگر چنانچه اقدام های لازم در جهت سیاست گذاری و مدیریت بخش های اجتماعی انجام نگیرد معضلات متراکم شده تهدیدی جدی برای تامین ثبات و امنیت و در نهایت رشد اجتماعی خواهد بود.
