فرهنگ
ﺍﺻﻠﻦ ﯾﻪ ﺻﺪﺍﯼ ﺯﻣﯿﻨﯽ ﻧﯿﺴﺖ؛
هوشنگ ابتهاج از "ربنا"ی محمدرضا شجریان چگونه روایت می کند؟
ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭﯾﻪ ﮐﻪ ﻣﯽﺗﻮﻧﯽ ﺩﺳﺘﺖ ﺑﮕﯿﺮﯼ ﻭ ﺑﺒﺮﯼ ﺑﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﮐﺸﻮﺭﻫﺎﯼ ﻋﺮﺑﯽ ﻭ ﺑﺎ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭ ﺑﮕﯽ ﺍﮔﻪ ﻣﯽﺗﻮﻧﯿﻦ ﻣﺜﻞﺍﯾﻦ ﺑﺨﻮﻧﯿﻦ … ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭ ﻧﻈﯿﺮ ﻧﺪﺍﺭﻩ.
یکی از معانی دولت در ادبیات کهن خوشبختی است؛
اشباح بناپارت و دیکتاتور کوتوله؛ به سرنوشتت عشق بورز
«بالاخره پس باید رأی داد یا نه؟» اگر رآیدادن آنطور که میگویند تعیین سرنوشت است، پس باید در هر صورت سیمای سرنوشت خود را شناخت.
همزمان با روز بزرگداشت فردوسی؛
سرود «ای ایران» بعد از 73 سال در فهرست آثار ملی کشور ثبت شد
تصنیف «ای ایران، ای مرز پرگهر» را حسین گلگلاب در ۱۳۲۳ و همزمان با حضور متفقین، سرود و روحالله خالقی آن را در آواز دشتی خلق کرد.
معاون رئیسجمهوری خبر داد؛
ربنای محمدرضا شجریان ثبت ملی شد
سازمان میراثفرهنگی می گوید به دلیل اهمیتی که مردم برای ربنای شجریان قائل هستند اهتمام خود را معطوف به ثبت این اثر در فهرست میراث ناملموس کرد.
در اختتامیه هشتمین جشنواره فرهنگی وزارت بهداشت؛
شهرام ناظری: موسیقی این روزها سطحی، عوامانه و بیکلاس است
بیش از ۳۰ سال است که به تلویزیون نرفتهام و از نعمت سخن گفتن در این رسانه بهرهمند نیستم| موسیقی پخش شده از تلویزیون سطح پایین است.
اینستاگرام بخشِ خودشیفتۀ شخصیتتان را دوست دارد؛
آیا لایکهای اینستاگرام ما را به خودشیفتگانی مغرور بدل کرده؟
همین چند عدد و رقم قادرند داستانی گویا از خودشیفتگی روایت کنند: روزانه بیش از هشتادمیلیون عکس روی اینستاگرام بارگذاری میشود.
در باب ِ مزایا و معایب ثروت؛
جهان افتضاح است؛ پولدارها به بقیۀ آدمها «نگاه» هم نمیکنند
تحقیقات جدیدی که در حوزۀ روانشناسی انجام شده نشان میدهند چهرۀ دیگران برای کسانی که خود را پولدار میدانند در مقایسه با فقیرترها، جذابیت کمتری دارد.
نتایج تحقیقات در دانشگاه فرایبورگ؛
" مونا لیزا" به احتمال زیاد لبخند می زند
تقریبا 100 درصد شرکت کنندگان در این تحقیق که نسخه های مختلف را تماشا کردند به این مورد اشاره کردند که "مونا لیزا" در نسخه اصلی این نقاشی لبخند می زند.
چرا ما نمیتوانیم از زنان خودمان حمایت کنیم؟
محمد رحمانیان: این میزان ریاکاری حیرتانگیزاست؛ پایان کار را نگرانم
رقم عجیب و غریب زنای محسنه با محارم را نمیتوان درک کرد. در کشوری که این همه قوانین بازدارنده وجود دارد این میزان هتک حرمت حیرتانگیز است.
نیویورک تایمز خبر داد؛
کیهان کلهر در مستند 50 موسیقدان جاده ابریشم
کن جاووروسکی در روزنامه نیویورکتایمز نوشته که اگر در زمان پخش این مستند صدای نمایشگر شما قطع شود با یک تراژدی روبرو شدهاید.
مصطفی ملکیان در جمع شماری از دانشجویان؛
ناسیونالیسم؛ راه یا بیراهه؟
مصطفی ملکیان می گوید: اگر ملت ها برای تحصیل منافع خودشان ابایی از هیچ چیز نداشته باشند، در دنیای ترد و شکننده امروز چه پیش خواهد آمد؟
داوری خبرساز در جشنوارههای دولتی؛
واکنش هنرمند ترک به داوری ناعادلانه در جشنواره هنرهای تجسمی فجر
شاکر گوکچه باء نوشته: اولینبار است که یک نفر با کپی، برنده یک جایزه بینالمللی میشود؛ این پذیرفتنی نیست.
بعد از چند دهه؛
یک مقاله یازده صفحهای از وینستون چرچیل کشف شد
چرچیل در این مقاله به احتمال زندگی انسان در خارج از سیارهی زمین واکنش نشان داده و آیندهنگریهای غیرمعمول کرده است.
بخشی از بیانات در باب اخلاق؛
رهبر انقلاب: برخورد غیرفکری به پا گرفتن فکر غلط کمک میکند
بعضیها خوششان میآید که یک حرف بیربط مهملی بزنند و یک نفر بلند شود و فحششان بدهد! از خدا میخواهند! چون تکلّف استدلال، از روی دوششان برداشته میشود.
گفتوگوی ویل هاتن با آمارتیا سن؛
کسب آرای بیشتر مشروعیت نمیآورد
اینطور نیست که شما هر چهارپنج سال یک بار انتخابات برگزار کنید و بعد دموکراسی کنار برود و شما با همان انتخاب دربارۀ همهچیز تصمیم گرفته باشید.
بر اساس گزارش بنیاد فرهنگ و هنر استانبول؛
۴۹ درصد مردم ترکیه حتی یک بار هم به سینما نرفتهاند!
بیش از ۷۰ درصد مردم ترکیه هرگز در عمر خود به یک رویداد فرهنگی و هنری نرفتهاند. ۳۹ درصد آن ها نیز تاکنون یک کتاب هم نخواندهاند.
در یک رویداد دانشجویی با حضور دانشجویان هنر؛
دیوارهای شهر اصفهان نقاشی می شوند
در این رویداد دانشجویی حدود 8 هزار مترمربع از دیوارهای کوتاه و بدنه خیابانهای مناطق 15 گانه شهر اصفهان دیوارنگاری میشود.
در نشست نقد اجتماعی مرگ چهرهها و امر پزشکی؛
اباذری: پزشکان ایران در حیطه اطلاعات عمومی در پایین سطوح قرار دارند
با نگاه صرف تجربی، مسئله اصلی را عکس و آزمایش مشخص می کنند و بیمار آدم یتیمی است که درباره خودش مزخرف می گوید.
برخی زبانها در حال احتضار و برخی مردهاند؛
زبان ِ مادری در حال احتضار
اصل پانزدهم قانون اساسی بر حق تحصیل به زبان مادری در کنار زبان فارسی در مدارس تأکید دارد.
کتانی چیزی بیش از ورزشدوستی بوده است؛
کتانیها همیشه کفشهایی سیاسی بودهاند
در ابتدا کتانیها، بهدلیل انعطافپذیری و قابلیتِ بیصدا قدمبرداشتن، محبوبِ دزدها و دیگر مجرمان بودند؛ بعدها پای سیاست و نژاد و طبقه نیز به میان آمد.