محمد مصدق

چندين متخصص، فيلمبردار، صدابردار و تنظيم‌كننده انگليسی به گلستان كمك می كردند و او با همين دستگاه‌ها سنگ بنای استوديوی خودش را گذاشت.

در بخشی از این نامه آمده تاسی به راه دکتر مصدق در راستای تنش‌زدایی، بهبود روابط دیپلماتیک و گسترش همکاری‌های ضدجنگ قابل ارزیابی است.

هوک با بیان این که جمهوری اسلامی همواره از افرادی به جز وزیر خارجه برای مذاکره استفاده کرده گفته نظام ایران به هیچ‌وجه قابل اعتماد نیست.

وزیر امور خارجه ایران نوشته: 68 سال پیش مجلس تحت رهبری مصدق به صورت دموکراتیک، صنعت نفت ایران را ملی کرد؛ کودتایی پس از آن رخ داد.

بحث ما فراتر از دولت، اصلاح‌طلبی، اصول‌گرایی و مباحث مشابه است؛ در مقطع بسیار حساسی قرار داریم|در میانه یک جنگ تمام عیار اقتصادی قرار داریم|دولت خود را مبرا از ضعف و نقص نمی داند.

فکر غلط مصدق مبنی بر اینکه بدون وابستگی به قدرت خارجی نمی‌توانیم زندگی کنیم، به قیمت یک ربع قرن اسارت ملت تمام شد| جریان‌های ملی در نهضت ملی شدن صنعت نفت اعتقادی به دین نداشتند.

سالن جلسات طبقه دوم ساختمان شورای شهر تهران به افتخار حضور "عباس شیبانی" در چند دوره شورای شهر به نام ِ او نام گرفت.

کوتاه آمدن در مقابل امریکایی‌ها، آنها را جَری و گستاخ می‌کند بنابراین تنها راه، مقابله و ایستادگی است.

 مصدق قدرشناسی نکرد. قدر اسلام را و نه قدر روحانیت را دانست و با مرحوم آیت‌الله کاشانی درافتاد و این، زمینه سقوطش را فراهم کرد.

محمد مصدق شباهت زیادی به دراویش دارد. او ملی شدن صنعت نفت را رسالتی الهی می‌داند و در صحن پارلمان فریاد کشید: شب از خواب بیدار شدم و خدا را دیدم.