به گزارش اسپادانا خبر و به نقل از ایرنا، وزیر امور خارجه ایران ابتکار صلح هرمز (امید) را به معنای اطمینان یافتن هر کشور در منطقه از صلح، ثبات و رفاه خواند و ادامه داد:
"امید" بر اساس تعهد همه دولتها برای ارتقای درک متقابل، روابط مسالمتآمیز و دوستانه و همکاری همه کشورها و مردم در منطقه خلیج فارس بنا شده است. این ابتکار متکی به مسئولیت هر کشور در منطقه برای تضمین صلح، ثبات و رفاه همسایگان و انتفاع همگان از آن است. تجویزهای غلطی چون خرید امنیت از دیگران، بدست آوردن امنیت در ازای ناامنی همسایگان و کسب هژمونی منطقهای مسبب عواقب ناگواری شده است. حضور غیر مشروع آمریکا با هفت هزار و ۶۰۰ مایل فاصله از سواحلش جز ترور بزدلانه شهید سپهبد قاسم سلیمانی، دشمن شماره بک داعش توسط رئیس جمهور آمریکادستاوری نداشته است. شاید کسی بتواند با پول، پیچیدهترین تسلیحات را بخرد اما حقیقت این است که امنیت و ثبات خریدنی نیست. ما نیاز به همکاری جمعی توسط کشورهای منطقه برای ایجاد گفتوگوی فراگیر و ایجاد امنیت شبکهای در منطقه داریم. در غیر این صورت برای نسلها درگیر هرج و مرج خواهیم بود. ما به تغییر پارادیم بنیادین در منطقه خود بر اساس بازتنظیم آگاهانه و شناسائی ضرورت ایجاد امنیت و ترتیبات همکاری منطقهای نیاز داریم. ما به یک منطقه قوی نیاز داریم که توهمات هژمونیک به وسیله یک قدرت- منطقه ای یا جهانی- را بزداید. یک منطقه قوی نیازمند ثبات سیاسی و سرزمینی رشد یافته در منطقه دارد. یک منطقه قوی که در آن تمام همسایگان خویشتنداری راهبردی را تمرین کنند. ما نگرانیها و گلایههای خود را داریم. ایرانیان هرگز ۸ سال جنگ تحمیلی را که در آن متجاوز به طور کامل توسط همسایگان حمایت مالی میشد را فراموش نمیکنند. معتقدیم که یک رهیافت جدید منطقهای بایستی نتیجه تعاملات جمعی ما باشد. رئیس جمهوری روحانی ایدههای اولیهمان را با تمام رهبران کشورهای ساحلی خلیج فارس به اشتراک گذاشت و آنها را دعوت کرد که این ایدهها را غنی کنند و در اجرای آنها مشارکت داشته باشند. متأسفانه – و علیرغم پیگیریهای رئیسجمهور ما – آن بندها اجرایی نشدند و منطقه ما از آن زمان صحنه جنگهای متعدد، حضور گسترده نیروهای نظامی خارجی، به دنبال آن کابوس افراط گرایی و تروریسم، انباشت خطرناک پیچیده ترین تسلیحات، و خصومت و نمایش قدرت توسط بازیگران مختلف شده است. اختلاف در قدرت ، اندازه جغرافیایی و منابع طبیعی و انسانی بسیار واقعی است. از نگرانی ها و رقابت های تاریخی بسیاری از کشورهای منطقه نمی توان غافل شد اما سه تجویز ناقص عواقب فاجعه باری را ایجاد کرده است:
نخست اینکه شما می توانید امنیت را از دیگران خریداری کنید: خواه از حمله صدام حسین به ایران به نمایندگی از طرف برخی همسایه های ما باشد یا از آمدن ایالات متحده برای نجات همسایگان ما از دست هیولایی که آنها با هم ایجاد کرده بودند یا از طریق خرید بی سابقه سخت افزارهای نظامی.
دوم اینکه شما می توانید به بهای ناامنی همسایگان خود امنیت داشته باشید: خواه در قبال ایران باشد و یا کویت یا قطر در یک زمان یا به شکلی دیگر.
و سوم اینکه شما می توانید هژمونی منطقه ای برقرار کنید: چه در یمن، چه آفریقای شمالی یا شاخ آفریقا باشد.
بازیگران فرا منطقه ای به اختلافات، رقابت های بی پایان و تصورات غلط هژمونیک برخی به عنوان فرصتی برای گسترش حضور نظامیشان و برای فروش بیشتر سلاح نگاه می کنند. ایالات متحده حدود ۵۰هزار نیروی نظامی در منطقه خلیج فارس در ۲۹ پایگاه نظامی و بیش از ۳۰۰هواپیما جنگی مستقر نموده است. در هر زمان که تصور کنید حداقل یک ناو هواپیمابر آمریکا در آبهای ما در حال گشت زنی است همچنین دارای ده ها ناوشکن و کشتیهای دیگر با چهار مقر فرمانده مرکزی برای ارتش و نیروهای دیگر، نیروی هوایی و نیروی دریایی است .از ۲۰۱۴ تا ۲۰۱۸ دولتهای خلیج فارس تقریبا یک چهارم واردات جهانی سلاح را به خود اختصاص داده اند یعنی تقریبا دو برابر میزان پنج سال قبل از آن. تعجبی ندارد که ایلات متحده اکثر این سلاحهای مرگبار را به آنها فروخته است اما تقویت توان نظامی و صدها میلیارد دلار فروش تسلیحات نه به امنیت قدرتهای بیرونی منجر شده و نه به امنیت این منطقه.
اجازه دهید در این جا از این فرصت برای ابراز تشکر خود از اکثریت قاطع اعضای شورای امنیت بخاطر مخالفت با اقدامات ایالات متحده برای از بین بردن برجام و قطعنامه ۲۲۳۱شورای امنیت استفاده کنم .
ایران تمایلی ندارد که در مسابقه تسلیحاتی در منطقه وارد شود و شروع به خرید های بی رویه و هنگفت علی رغم پایان محدودیت های شورای امنیت کند. برای مدت های مدیدی نیروهای خارجی به منطقه ما آمده اند تا قدرت خودشان را نشان بدهند نه برای اینکه از مردم ما محافظت کنند .